این روزهای ایران…
محرم… و عاشورا. خود عاشورا و در همین خود ایران…
«عصر روز شنبه از تهران حرکت کردم رسیدم به اصفهان تا از اصفهان نیز بگذرم و به شهری دیگر بروم.
می گویم: اگر حاکمان ما مختصری به فهم و خرد مزین بودند، هم استعفا می‌دادند و هم تلاش نمی‌کردند ماجرای اسیدپاشی را با عمده کردنِ سیاه‌کوبی و مراسم محرم ، و مرگ مهدوی کنی، و پرتاب چند خمپاره به خاک پاکستان، و اعدام ریحانه جباری به حاشیه برانند.
من نمی دانم چه اصرار جاهلانه‌ای در کار است که کربلای حیّ و حاضر ایران را رها می‌کنند و به دور دست‌های تاریخ می‌روند و یزید و شمر و خولی پیدا را ندیده می‌گیرند تا یزید و شمر و خولیِ ناپیدا را لعن و نفرین کنند.
بهانه برای بر سر و سینه زدن در کربلای ایران فراوان تر است.»
محمد نوریزاد – نیمه شب 3 آبان
شنبه سوم آبان 93 در ایران روزی بود که مردمی که مسئولین را درمبارزه‌ی قاطع با آنان که سلاح‌به‌دست به صورت انسانها اسید می‌پاشند، بی‌توجه یافتند برای دومین بار تصمیم به اعتراض به این اعمال غیرانسانی و غیرقانونی و البته به این بی‌مسئولیتی کردند.
پیش از این روز نیز مردم تجمعاتی را در اصفهان و تهران برگزار کرده‌اند که البته با برخورد و حضور نیروهایی که باید به اسیدپاشی پایان می‌دادند، پایان یافت!
والبته سوم آبان نیز برای مردم از سوی آنان که باید حافظ جان و امنیت مردم باشند پیامدی جز باتوم، گاز اشک‌آور و بازداشت نداشته‌است.
تجمع در اصفهان با خشونت نیروهای امنیتی و بازداشت مردم، و در تهران با جو پادگانی یگانهای ویژه و بازداشت مردم به‌خصوص زنان و فعالین روبرو می‌گردد.
برای مثال نسرین ستوده از بازداشتی‌های این روز است. که البته خود، این روزها در تحصنی مجزا که مکانش روبروی کانون وکلای مرکز است، روزگار را به ایستادگی می‌گذراند. پیش از رسیدگی به این موضوع بد نیست توصیف محمد نوریزاد که خود یکی از تحصن‌کنندگان مقابل کانون وکلاست را از این تحصن بخوانید:
«صبح ساعت ده، جلوی کانون وکلا. با عزیزانی چون نسرین ستوده، خانم پور فاضل(وکیل خانواده‌ی ستار بهشتی)، علیرضا جباری(عضو کانون نویسندگان و عضو لگام)، دکتر محمد ملکی، و دو عزیزی که از کردستان آمده بودند. و: عزیزانی دیگر.
در این عکس، من هنوز تن پوشم را به تن نکرده ام. اما پرچم سرخی که بر آن نوشته ام: جانم فدای ایران، در اهتزاز است.»
محمد نوریزاد – 3 آبان – ساعت 14:00
تحصن نسرین ستوده و فعالین و همراهان مقابل کانون وکلای مرکز – 3 آبان 93| عکس: محمد نوریزاد
آنطور که ذکر شد نسرین ستوده این روز بازداشت گردیده‌اند. رضا خندان، همسر نسرین ستوده بازداشت وی را اینگونه خبر می‌دهند:
همچنین لطفاً برای اخبار مربوط به تحصن ایشان به پست «دومین روز تحصن کانون وکلا | بازداشت محمد نوریزاد» مراجعه نمایید.
« امروز پس از پایان ساعت تحصن در مقابل کانون وکلا نسرین به همراه دوستان و تنی‌چند از همکارانش جهت اعلام حمایت از زنان اسیدپاشی شده و اعتراض به عملکرد مسئولین، به روبروی وزارت کشور رفته بودند.
زمان برگشت همه‌ی آنها را بازداشت و پس از گرفتن عکس و مدارک شناسایی ساعاتی بعد همگی آزاد شده‌اند. اما نسرین را بدون داشتن حکم قضایی به‌طور خودسرانه بازداشت کرده‌اند.»
رضا خندان – شنبه 3 آبان – 15:00
رضا خندان درمورد دیگر افرادی که به‌همراه نسرین ستوده بازداشت شده‌اند می‌گویند:
«وکلای دادگستری خانم گیتی پورفاضل و آقای عباس جمالی، به‌همراه آقایان پیمان عارف و فرید روحانی جزو افرادی بودند که همراه نسرین بازداشت و پس از گرفتن عکس و مدارک شناسایی و در برخی موارد گرفتن تلفن جیبی، آنها را آزاد و نسرین همچنان در بازداشت است.»
رضا خندان – شنبه 3 آبان – 15:00
باوجودی که این عزیزان پس از مدت کوتاهی آزاد گردیده و نسرین ستوده نیز پس از چند ساعت آزاد می‌شوند اما آزادی دیگر مردمی که در این تجمع بازداشت شده‌اند تا این‌لحظه مورد اطلاع ما نیست. برای نمونه پیمان عارف از بازداشت 30 زن و انتقال آنان به بازداشتگاه وزرا خبر می‌دهند:
حدود 30 نفر از زنان معترض به اسیدپاشی‌های اخیر امروز در محدوده‌ی میدان فاطمی بازداشت شدند که حسب اطلاع در بازداشتگاه وزراء نگهداری می‌شوند!»
پیمان عارف – شنبه 3 آبان – 19:00
فرید روحانی نیز در شرح تجربه‌ی سوم آبان خود از جو امنیتی و همچنین نحوه‌ی بازداشتشان اینگونه خبر می‌دهند که:
«امروز همراه با خانم‌ها نسرین ستوده و گیتى پورفاضل، به‌همراه اقایان عباس جمالى، پیمان عارف و تعدادى از دوستان دیگر رفته بودیم جهت اعتراض به اسیدپاشى در مقابل وزارت کشور.
فضا بسیار امنیتى بود. در حین قدم‌زدن بودیم که دیدیم یکى از مأمورین با صدازدن پیمان عارف او را از ما جداکرد و سپس با یه برخورد بسیار زننده‌اى به بنده و خانم ستوده گفتن که کنار پیاده رو توقف نکنید!
به‌محض‌اینکه وارد یکى از فرعى‌هاى خیابان فاطمى شدیم مأمورینى که مدعى‌بودند از پلیس امنیت هستند، بدون نشان‌دادن کارت شناسایی و حکم بازداشت همگى را نگه‌داشته و با ضبط کارت شناسایی و گوشى‌هاى موبایل، مبادرت به گرفتن مشخصات فردى و شماره‌ی خط‌ها کردند.
بعد از مدتى تعداد مأموران بیشتر شد. همگى رو آزاد کردند. بنده را نیز پس از گرفتن عکس گفتند که می‌تونم برم. ولى متأسفانه خانم ستوده تاکنون در بازداشتى بسر می‌برند که هیچ حکمى به ایشان ارائه نشده و مأمورین مدعى بودند که از طریق دوربین‌هاى وزارت کشور رصد شدین و دستور داریم بازداشت تون کنیم! »
فرید روحانی – شنبه 3 آبان – 17:30
البته همانطور که در بالا ذکر شد نسرین ستوده پس از چند ساعت از بازداشتشان آزاد می‌گردند. رضا خندان آزادی ایشان را اینگونه خبر دادند:
«دوستان عزیز، نسرین الان تماس گرفت و گفت که آزاد شده و هم‌اکنون در راه خانه است. جزئیات این بازداشت خودسرانه را به اطلاع دوستان خواهم رساند.»
رضا خندان – شنبه 3 آبان – 19:30
تحصن نسرین ستوده و رضا خندان مقابل کانون وکلای مرکز – 3 آبان 93 – پیش از بازداشت چندساعته‌ی نسرین ستوده| عکس: رضا خندان
همچنین باید گفت که پیمان عارف نیز که پیش از این برای ایستادگی مقابل حق تحصیل گرفته‌شده از وی بیش‌از قبل دست‌به‌کار شده‌است دوم آبان از ادامه‌ی ایستادگی خود و همچنین قدمگاه جدیدش یعنی روبروی وزارت علوم خبر داده‌اند:
«فردا(3آبان) ساعت 9 صبح جلوى كانون وكلاى مركز در كنار نسرين ستوده و محمد نوريزاد عزيز به تحصن خواهم‌ايستاد تا حقوق بنيادين بشر چون حق اشتغال، تحصيل و مالكيت اموال را براى دگرانديشانى چون خود فرياد برآوريم.
از صبح يكشنبه نيز رحل تحصن جلوى وزارت علوم خواهم افكند!»
پيمان عارف – شامگاه جمعه دوم آبان
برای کسب اطلاع از از آنچه ایشان فریاد برآورده‌است مطالعه نمایید:
– نامه سرگشاده‌ی پیمان عارف به دکتر حسن روحانی: بازهم آسمان دانشگاه ستاره‌دار است!
– ایستادگی به‌پای حق تحصیل | پیمان عارف: آقای بازجو! اکنون به تحصن در وزارت علوم و بلکه در “قدمگاهى” جلوى وزارت اطلاعات می‌اندیشم
– پیمان عارف: از 30مهر مانند نسرین ستوده و محمد نوریزاد در پی حقوق بشری‌ام یکی از افراد تحصن مقابل کانون وکلا خواهم بود
– مبارزه‌با اسیدپاشی| گزارش مشروح و تصویری از تجمع تهران و اصفهان و تحصن کانون وکلا | بازداشت محمد نوریزاد
وبلاگ نامه به یک آزاده
——————————————————————————————————
از شما درخواست می‌شود در کمپین نامه ای به یک آزاده شرکت نمایید:
برای تأکید به همدلی‌ها و باهم بودن‌ها. برای تأکید به بودن در راهی که آزادگان در مسیرش هرچه می‌بایست انجام دادند…
نامه به یک آزاده 